Przy pomocy sprawiającej wrażenie trochę zaimprowizowanej i ręcznie napisanej kartki potwierdza niżej podpisana, że pan Ludwig Böhm był w jej służbie w charakterze robotnika rolnego. Zostało mu poświadczone, że w czasie winobrania w regionie winiarskim St-Émilion pracował ku pełnemu zadowoleniu swojej szefowej, madame Roger Cassadour. Właściwie nic nadzwyczajnego, ale jeśli przyjrzeć się miejscu urodzenia robotnika rolnego – Wrocław – i do tego czasowi wystawienia zaświadczenia – październik 1939 roku – to może to budzić zdziwienie, bo niecałe dwa miesiące wcześniej najazdem na Polskę Niemcy wywołały II wojnę światową.

Jeszcze bardziej niesamowite jest samo zaświadczenie, gdy popatrzy się na dwa inne istniejące świadectwa pracy: Ludwig Böhm był do 1933 roku zastępcą dyrektora Dresdner Bank we Wrocławiu. Urodzony 23 września 1894 roku we Wrocławiu Ludwig Siegbert Böhm zdał maturę i rozpoczął naukę zawodu w Dresdner Bank. Wystawione w 1913 roku zaświadczenie potwierdzające uprawnienia do jednorocznej służby ochotniczej jest nie tylko dowodem jego wykształcenia, ale i dobrej sytuacji finansowej jego rodziny, bowiem jednoroczni ochotnicy w czasie pokoju musieli sami finansować zakwaterowanie i wyposażenie. Decyzja, tzn. informacja o odroczeniu świadczy o jego ważnej pozycji w banku dla funkcjonowania tej instytucji: jego praca była niezbędna na miejscu, przez co został częściowo zwolniony z obowiązku służby w czasie I wojny światowej. Świadectwo pracy dokumentuje jego karierę w banku, która skończyła się gwałtownie w 1934 roku wraz z jego zwolnieniem, mimo iż stanowisko dyrektora filii było już tak blisko.

Powodem zwolnienia, jak o tym świadczy też jego pismo z dyrekcji, nie były jego niedostateczne kwalifikacje czy też osobiste uchybienia. Nastąpiło ono na podstawie „Prawa o przywróceniu zawodowej służby cywilnej” z 7 kwietnia 1933 roku. Pozwalało ono narodowym socjalistom na usunięcie ze służby żydowskich urzędników. Problemy finansowe Dresdner Bank skutkowały tym, że rząd Rzeszy w 1931 roku nabył większość akcji i dawny bank prywatny został de facto znacjonalizowany. W wyniku tego można było tam zastosować Prawo o przywróceniu  zawodowej służby cywilnej. Ponieważ Böhm pochodził z rodziny żydowskiej, musiał do końca 1934 roku opuścić bank. Zaraz też otrzymał odpowiednie stanowisko w domu bankowym Georg Fromberg & Co. Zatrudnił go nowy udziałowiec banku, Hans Bruno Lessing, który ze względu na swoje żydowskie pochodzenie również stracił miejsce w zarządzie Dresdner Bank. Niezawodność i lojalność, które zapisano w świadectwie pracy Böhma, były już wcześniej znane Lessingowi i skłoniły go do zapewnienia „tej firmie współpracy pana Boehma”. Pismo z lipca 1939 roku napisał Lessing w Londynie. Po aryzacji domu bankowego opuścił we wrześniu 1938 roku Niemcy i uciekł do Wielkiej Brytanii, aby uniknąć aresztowania.

Odręczne poświadczenie z południowej Francji jest świadectwem tego, że również Ludwig Böhm opuścił Niemcy, a jednocześnie ostatnim dokumentem dotyczącym jego osoby. Jego dalsze losy pozostają niestety nieznane.