Zdjęcia z wystawy sztuki w Legnicy z 1943 roku – mimo że są to tylko fotografie czarno-białe, to można sobie wyobrazić, jaką siłę wyrazu zyskały akwarele dzięki mistrzowskiemu zlewaniu się wodnych farb. Dzieła te wykonał urodzony w Legnicy malarz Wolf Röhricht (1886-1953) – prawdziwy „wirtuoz akwareli” . Miejscem wystawy był jego dawny dom rodzinny przy Wallstraße 12 (obecnie Dziennikarska) w Legnicy.

Nie sposób było przewidzieć, że Wolf urodzony w 1886 roku w rodzinie urzędnika sądowego Wilhelma Röhrichta i jego żony Anny rozpocznie kiedyś karierę artystyczną. Początkowo gorliwie naśladował swego wcześnie zmarłego ojca i zgodnie z życzeniem matki rozpoczął studia w Monachium. Jednak równie często, jak w salach wykładowych wydziału prawa można go było znaleźć w szkole malarstwa Heinricha Knirra. Mimo artystycznych skłonności z sukcesem skończył studia i obronił dysertację.

Bezpośrednio po ukończeniu nauki przebywał w Académie Julian w Paryżu. W 1913 roku mieszkający teraz w Berlinie Röhricht przyłączył się do Berlińskiej Secesji i już w roku 1916 miał swoją pierwsza wystawę indywidualną. W czasie I wojny światowej Röhricht w ramach służby cywilnej w starostwie górnośląskiego Lublińca został po raz pierwszy skonfrontowany z tamtejszymi obiektami przemysłowymi, co zainspirowało go artystycznie i odtąd wciąż było tematem jego prac.

Nadeszły płodne lata, w czasie których podejmował wiele podróży i dostawał wiele prywatnych zamówień. Wprawdzie w 1937 roku pięć jego obrazów uznano za sztukę zdegenerowaną, to jednak zakaz malowania został mu oszczędzony. Nie udzielono mu jednak zezwolenia na podróż do Rzymu w 1939 roku z powodu jego niepewności politycznej. Pod koniec II wojny światowej duża część jego obrazów została przeniesiona do pałacu w Kochlicach k. Legnicy i zaginęła. W 1945 Röhricht opuścił zniszczony przez wojnę Berlin i przeprowadził się do Garmisch-Partenkirchen. Zmarł 29 września 1953 roku w Monachium.

Wprawdzie malował również farbami olejnymi, rysował i wykonywał litografie, lecz jego wielką miłością była od początku akwarela. W jego biografii artystycznej odgrywała ona szczególną rolę i z biegiem lat doprowadził on technikę akwareli do perfekcji. Röhricht bardzo cenił swobodę, a częściowo także szkicowość akwareli. Często malował w temperaturach poniżej 0 stopni, tak że farba zamarzała na papierze – powstałe w ten sposób kryształki farby powoli odmrażał potem w atelier. „Ślady mrozu“ są interesujacym wariantem techniki malarskiej. Jego dokładne przedstawienia kompozycji i znakomita technika sprawiły, że akwarele mogły konkurować z obrazami olejnymi nie tylko pod względem formatów. Tym bardziej zawsze irytowało go dewaulowanie akwareli w stosunku do obrazów olejnych jako dzieła o mniejszej wartości artystycznej.

Wolf Röhricht cieszył się uznaniem zarówno krytyków, jak i amatorów. W 1950 roku jako jedyny niemiecki artysta wziął udział w Międzynarodowej Wystawie Sztuki Instytutu Carnegiego w Pittsburghu/USA, gdzie zaliczono go do 15 najlepszych niemieckich malarzy. Duża część jego spuścizny artystycznej znajduje się obecnie w zbiorach HAUS SCHLESIEN.